Vandaag is het in Amerika nog 10 mei. Nadat we heerlijk geslapen hebben in een kleine skilodge en lekker ontbeten, gingen we onderweg naar de Grand Canyon. De zon scheen en de temperatuur was aangenaam. De lange weg voerde ons door een kaal landschap waar na verloop van tijd de rotsen kwamen. Eerst laag en licht maar langzaam hoger en roder van kleur. Voordat we bij de ingang van het park kwamen was er een mogelijkheid om een film over de Grand Canyon te bekijken: een prachtig opgebouwd verhaal over de eerste mensen, indianen, en de komst van de blanken met schitterende opnames van die gedeelten waar je niet komen kunt, tenzij met een helikopter. In het park zelf leek het wel alsof heel de wereld vakantie had: parkeerplaatsen vol auto’s, campers en bussen.  Veel wandelaars en hikers en tourbussen voor de mensen die snel op een bepaald wandeltraject willen zijn of rechtstreeks naar een uitzichtpunt gingen. Maar... toen dikke zwarte wolken zich samen pakten en het onweer zich aankondigde zijn wij de wandeltrail  teruggelopen en waren we net terug bij de busstop toen de regen met bakken naar beneden kwam. We hadden ook het idee dat de ranchers contact met elkaar onderhielden vanwege de wandelaars die al hoog zaten. Helaas, maar we zijn met de auto verder gegaan in de richting van Page, via de asfaltweg door het park waarbij we nog een aantal uitzichtpunten konden aandoen. Een prachtige natuur, in schitterende kleuren die door het licht veranderen, ongerept en groots. Naarmate we dichter bij Page kwamen werd de  complexheid van de rotsen minder maar niet minder spectaculair en zelfs hier in niet hotel kijken we op de uitlopers. Vanavond heerlijk gebeten bij Big John waar de plaatselijke Dire Straits live zongen totdat wederom de regen losbarstte. Wat jammer want de klanken waren net echt! Morgen een dag in deze omgeving en een volgende nacht in dit leuke hotel.