Kemmerer

Het had vannacht enorm geregend en vanmorgen was het bar koud, maar droog. De reis van vandaag zou gaan naar het noorden voorbij Salt Lake City, over de bergen waar we gisteren ok gereden hebben . Het leek of er nog meer sneeuw was bijgekomen en natuurlijk was de temperatuur er ook naar. Het was rustig op de weg en het landschap werd naarmate de reis vorderde almaar vlakker tot lagere bergen. Op de vlaktes kregen we schaapjes te zien en koeien en meer in de buurt van Kemmerer liepen er kuddes van een antilopensoort. Nog steeds was en is het koud hoewel, vanavond de zon toch te voelen was ondanks een snijdende wind. We zijn nu in de staat Wyoming die toch wat armer aandoet dat Utah, maar ook daar zullen verschillen zijn. Dit stadje heeft eenvoudige huizen en een kleine winkelstraat. En hoe toevallig: bij de ijzerwarenhandel is ook een deel van het pand ingericht als .quiltshop. Eenvoudig, maar toch ook weer met andere stofjes. Een leuke bijkomstigheid. In het motel ging het er rommelig aan toe: wij kwamen gelijk met een man binnen en hadden de kamers tegenover elkaar. Marion stapte bij ons als eerste naar binnen en kwam met dezelfde gang lijkbleek buiten. Bleken er 2 mensen te slapen... De man tegenover ons stapte ook weer naar buiten: ook daar was de kamer bezet. Wat een slordigheid, maar de vrouwelijke manager verblikte of verbloosde niet. Nadat we bij het plaatselijke café wat gegeten hadden hebben we ons vermaakt op de kamer waar we de antilopen kunnen zien gaan,en nu is het bedtijd geworden. Tot morgen,,,,

Provo

Iets uitgeslapen richting outlet. 1 uur rijden over een highway. Niet mijn meest favo bezigheid. Regen, sneeuw, heel koud. 6 baans en moeder eend stak over. Of het goed is gegaan weten wij niet.

Outlet groot en veel aanbiedingen. Ja en toen moesten wij terug maar zeker niet over de highway. Na veel zoeken eindelijk de interstate gevonden. Een prachtige weg met veel herten(dood).

In het hotel de kachel hoog. En even uitpuffen van alles.

Morgen gaan wij hoger, hopend dat het weer beter wordt.

Provo bij Salt Lake

We zijn zojuist aangekomen in Provo, net onder Salt Lake City. Daar gaan we nu niet heen omdat we eerst naar het Yellowstonepark gaan en we hier langs komen. Er zijn ook weer quiltshops en dat maakt het vooruitzicht aangenaam. We hadden een fiks stuk te rijden maar toch rond 12 uur stapten we de eerste shop binnen. Mooi pand, mooie stoffen en dus heerlijk om te kijken en om wat te kopen. Daarna een broodje in de auto en ‘op naar de volgende shop’. Een minder mooi pand maar ook weervoldoende om te kijken en te kopen. Aardige belangstellende dames! Nu zijn we op ons overnachtingsadres waar we 2 dagen blijven. Het weer is aan het veranderen ten opzichte van Moab; niet ligt nog ruim sneeuw in de bergen.

Arches

Vandaag 15 mei gingen we vroeg op weg naar het national park Arches. Om 8 uur was het al 20 graden en daarom stond er al een fikse rij voor de ingang van het park. Ook bij het visitorscenter stonden de parkeerplaatsen al vol en dus besloten we eerst de map te volgen. Geweldig en fantastisch wat eraan rotsformaties staan met daarnaast de beroemde bogen. Alle in dieprode kleuren die, met de zon erop, nog roder zijn. Overal zijn uitkijkpunten en diverse kennen ook een trail die je lopen kunt. Goed geregeld, ook met diverse rangers die uitleg geven over wat je maar weten wilt. Genoeg te doen en te zien voor wandelaars, hikers en klimmers, maar kennelijk toch niet geheel ongevaarlijk want bij een van de punten stonden een ambulance en auto van een arts. Even laten zagen we een groepje medische hulpverleners met bepakking o.l.v. een ranger de diepe canyon ingaan en tussen de rotsen verdwijnen. Onze tocht duurde zeker 3 uur met daarna nog een bezoek aan het visitorscenter.

Nu zijn we in Greenriver, maar die details zullen we jullie besparen....., lijkt me beter!

Moab ‘s avonds

Even terug naar de avond van gisteren: we hadden bij de quiltzaak een folder meegenomen van een tentoonstelling van zo’n 12 quilts. Vol verwachting gingen we op pad naar het plaatselijke museum. Zo groot is Moab niet, dus dat was snel gevonden Bij de ingang zat een aardige dame en het verbaasde me dat zijnwist dat wij voor de quilts kwamen. .. geen wonder, want de benedenafdeling van het museum was leeg op omdat er verbouwd werd en er enkel quilts waren. Nou ja, quilts...? Heel eerlijk gezegd was 3/4 niet om aan te zien: schots en scheef, slordig doorgestikt en afgewerkt en raar opgehangen. We hebben staan stikken van de lach want dit kan echt niet in onze begrippen. We konden de mooiste nomineren en dat was er een die er duidelijk bovenuitsprong. Maar het bleef een lachwekkende vertoning. Daar hing ook een aankondiging van een bee (een bijeenkomst voor quilters) die, zo wij lazen, openbaar zou zijn en dus het adres genoteerd want dat wilden we wel meemaken. Omdat het zalig weer was konden we buiten eten bij een Italiaan: heerlijk! En konden we nog hard nalachen om die quilt’vertoning’. Daarna naar die bee, in het gemeentehuis! In eerste instantie konden we niet naar binnen want de hoofdingang zat potdicht, maar Marion liet zich niet ontmoedigen en zag een openstaande deur en welja: daar zaten dames rond te tafel en was er net een show-en-tell aan de gang. We werden uitgenodigd binnen te komen, stelden ons voor en konden meegenieten van de verhalen en de te showen quilts. Toch met enige verbazing want hoe anders gaat het bij ons en hoe anders zijn onze Nederlandse quilts en het stofgebruik??? Er werd wel gezegd dat de Nederlandse quilts een voorbeeld voor Amerika zijn...., wel heb je ooit. Dachten we het net andersom. Een hele aardige dame met een voor-generatie afkomstig uit Nederland bracht ons ieder een ‘wheat-sack’ . Heel aardig en wij hadden, gelukkig, kleine klompjes in de tas, dus konden we uitdelen. Opeens was de bijeenkomst voorbij, stonden de dames op, nog een praatje en verdwenen zonder gedag te zeggen. Heel vreemd, maar kennelijk gebruik. We moesten er wel om gniffelen en hadden een leuke avond beleefd.

Salina

En weer scheen de zon en was het heerlijk warm. Deze dag zouden we niet zo ver rijden omdat we wat quiltzaakjes wilden bezoeken. De reis ging naar Salina, langs eindeloze vlaktes die uiteindelijk veeteelt gebieden werden en over een hele rustige nighway. Na een paar uur kwamen we in Richfield waar Marion een quiltzaak had gevonden. Er waren niet veel: mensen, maandagmorgen, en zo konden we lekker rondsnuffelen en wat benodigdheden kopen. Daarna was het lunchtijd en picknickten we op een landweggetje in de auto. Helaas geen picknick-arena. Verder rijdend zou er nog een zaak moeten komen en de Tom-Tom leidde ons een zandpad op naar een boerderij: CreativeMotions.Op goed geluk liepen we het erf op en kwam een man ons tegemoet. Ja, wij waren op het juiste adres maar zijn vrouw die verpleegkundige is, was een patiënt bezoeken.Hij belde haar en wij mochten in een voormalige stal die kort geleden door hem was omgebouwd tot leslokaal waar stoffen stonden, naaimachines , tafels en stoelen en nog een heleboel onuitgepakte dozen. De man was intussen verder gaan klussen en wij keken rond totdat zijn vrouw binnenkwam. Beiden vertelden dat zij de boerderij onlangs gekocht hadden en dat hij verbouwde en zij inrichtte en ondertussen een onlinezaak oprichtte en quiltlessen gaf aan jong en oud. We moesten persé ook hun huis zien: wat een ongeorganiseerde bende, maar zo leuk verbouwd en wat een leuk contact! Een hele leuke dag met onverwachte spontane ontmoetingen en.... de zon schijnt nog steeds!

Naar Moab (Annemiek)

Vanmorgen na het ontbijt de auto weer ingeruimd (wat een spullen heeft een mens toch bij zich!) en op weg naar Moab waar de ingang van het national park Arches is. We hadden geen haast want we zouden alleen maar 2,5 uur moeten rijden op een highway waar het helemaal niet druk was maar wel schitterend door de rode rotsen die weer opdoken. De lucht was strakblauw en de temperatuur liep al snel op. Maar niet enkel buiten, ook binnen werden we heel warm toen bleek dat de tank slechts voor minder dan een kwart gevuld bleek te zijn. Het ‘komt goed’ klonk niet meer zo overtuigend.... voor alle zekerheid pakten we toch maar de eerste afslag, weliswaar na een paar mijl en kwamen in de middle of nowhere en helemaal alleen op een weg die nergens naar kon leiden. Althans door de rotsen links en rechts en de bochtige weg was er niets te zien. Goddank zagen we na ca. 10 km in de verte wat daken, daar zou toch een pomp moeten zijn? En zo was het ook en we hadden geluk dat er nog benzine in de pomp zat, want een jonge vrouw had net voor ons de slang niet uit de auto gehaald, die was van de pomp gescheurd en benzine was eruit gespoten. Wat sneu, maar wij konden zingend weer verder. In Moab is het verzengend heet, beter dan regen, en het plaatsje oogt heel gezellig. Dat gaan we straks in om wat te eten en er schijnt een kleine quilttentoonstelling te zijn. Wordt vervolgd!

Moab

De reis begon goed. Op tijd weg want de route was lang vandaag. Het werd al warm. Cd op en luid zingend, goed humeur en gaan. Maar marion had niet opgelet, bijna geen bezine en ach shell zit hier niet op iedere hoek. Iets zenuwachtig kleine afslag genomen en daar stond een kabouterrichting aanwijzer met pomp er op.

Na afdalingen en omhoog kwamen wij in een woonwijk, kan niet zeggen dorp. En ja hoor daar was 1 pomp. Dan denk je ik zit goed. Nou........ de mevrouw voor ons was weggereden met de slang nog in de auto, dus de pomp was net weer gemaakt vertelde een charmante mijnheer met lange baard. Mevrouw was door de politie vd weggehaald. Ach ze had toch al getankt.

Hup wij weer verder, iets meer opgeluchter, stuk omgereden. Veilig aangekomen in moab, waar het een tikje warm is. Liggen nu even met de airco bij te komen.

Trouwens veel herten gezien, dode of geldt dat niet. Ik,marion, zag er nog 1op de parkeerplaats maar annemiek zei dat dat een gewone hond was.

Morgen het park in, vroeg vanwege de hitte.

Oja nog een quiltwinkel in moab bezocht maar.......niet zo leuk.